Het einde van de dag nadert en het is warm. Iedereen is toe aan de borrel. We sluiten het inhoudelijke deel van de heisessie af en verhuizen onszelf naar het verkoelende terras waar we enthousiast terugblikken op de dag. Eerlijk gezegd vraag ik mij af of het enthousiasme daadwerkelijk iets te maken heeft met de conclusies uit de pittige discussie die is gevoerd over pijnpunten in het team. Of dat dit enthousiasme is aangewakkerd door de verkoelende biertjes en de schaal met snacks die rondgaat. Misschien zelfs een gevoel van opluchting dat de dialoog voor nu klaar is en we terug kunnen naar de dagelijkse zaken. En ja hoor, ik ben niet de enige met dit gevoel. Er wordt een bommetje gedropt: “Geweldig zo’n dag, we spreken mooie dingen af, maar waarom doen we er daarna zo weinig mee?”
Ja, waarom doen we dit? Waarom trekt die dagelijkse agenda zo hard aan ons, terwijl we in heidagen, trainingen, brainstormsessies en bijeenkomsten bezig zijn een beweging op gang te krijgen of neuzen een nieuwe richting te geven? In dit blog drie redenen waarom we vervallen in de waan van de dag. En drietips om zelf weer aan het stuur van je agenda te gaan zitten.
Reden 1: We moeten brandjes blussen en er staat vaak veel in brand
Actief aan de slag met de uitkomst van een teambijeenkomst vraagt om ruimte te maken in je dag, in je week, in je agenda. Maar als je dag volledig gevuld is met belangrijke zaken die ook nog urgent zijn, met brandjes die je moet blussen, dan valt er niks te schrappen. Volgens het time-management principe van Eisenhower zou je ook – en eigenlijk juist – bezig moeten zijn met belangrijke zaken die niet urgent zijn. Leiderschap gaat over aandacht voor de midden en lange termijndoelen. Die nu nog geen urgente aandacht vragen, maar als ze blijven liggen als vanzelf naast belangrijk ook urgent worden. En hoe druk je dan ook geweest bent met brandjes blussen, nieuwe gebieden ontvlammen hierdoor spontaan. En zo houden de brandhaarden jou in de waan van de dag van het brandjes blussen.
Reden 2: We zwemmen graag met onze eigen stroom mee
Hoe sta jij de dag op na een training of heisessie? Wat gaat er door je hoofd op weg naar werk? Is het het achterstallige werk (misschien ook brandjes) dat je hebt opgelopen door je afwezigheid? Is het de meeting met de directie of die klant waar de belangen groot zijn? Misschien de weerstand in het team voor de aankomende verandering? Of zijn het daadwerkelijk de gemaakte afspraken en acties van de heidag of de inzichten en insteek van de training die top-of-mind zijn? Uit ervaring weet ik: garantie tot aan de voordeur. Zodra je de drempel naar je dagelijks werk hebt gepasseerd, worden andere zaken in jouw aandachtsveld geduwd. Met als stuwende kracht: jouw persoonlijke drijfveren. Onze drijfveren zijn de motor van onze motivatie, maar daarmee bepalen ze ook waar we in eerste instantie voor gemotiveerd zijn. Want we drijven graag met onze eigen stroom mee. We prioriteren graag de zaken die aansluiten bij wat wij belangrijk vinden. Ongemerkt, omdat we graag meezwemmen met de stroom, prioriteert de dag zich op basis van wat de drijfveren naar voren hebben gestuwd. En vaak is dat niet een punt waar je de dag ervoor nog enthousiast ‘ja’ tegen zei.
Reden 3: We willen oogsten, soms zelfs alleen het laag hangende fruit
De endorfines die ons lichaam een rush geven als we kunnen oogsten, maken dat we blijven streven naar winst. Zo zijn we nu eenmaal biologisch en evolutionair geprogrammeerd. Winst in alle vormen: geld, tijd, aanzien, saamhorigheid, plezier. Net wat jij ervaart als een mooie oogst. We plukken liever een sappige perzik, dan dat we ploeteren voor lange termijn fruitschalen die ver buiten bereik lijken en mogelijk helemaal niet binnen bereik komen. We willen helemaal niet ploeteren, we zoeken geen pijn. Pijn is een teken van gevaar, voedt de angst en daar lopen we van weg of in ieder geval met een boog omheen. Tenzij de pijn een zinvolle investering is om winst te boeken, maar dan moet die winst wel een haalbare worst zijn waar we verlekkerd voor in beweging komen. Die we de moeite waard vinden om ons laaghangende fruit voor aan de kant te leggen en serieus in te investeren. Hoe mooi en van glimmend goud de prijs leek in de heisessie, terug in de waan van de dag degraderen we de waarde snel. Omdat dan ineens de moeite ook in beeld komt, die je moet doen om de winst te kunnen boeken. De moeite die vraagt om pijnlijke besluiten en ja, laat je dat nu net niet fijn vinden.
Nu je deze redenen weet, is het ook makkelijker om oplossingen te verzinnen die het vervallen in de waan van de dag voorkomen.
Tip 1: Laat eens iets affikken
Zolang jij de brandweerman uithangt en door brandjes te blussen alles oplost, verklein je het leervermogen en rem je het nemen van eigenaarschap. Uiteraard zijn er brandjes die je zeker moet blussen. Maar ga niet gelijk met emmers water hollen. Doe een analyse van de gevaren en overweeg een gecontroleerd afbranden. Je bent dan niet de redder, maar kunt door het proces van verlies te faciliteren je focus leggen naar wat nodig is voor de midden en lange termijn. Wat moet er anders gaan om in de toekomst deze schade te voorkomen?
Tip 2: Wees de zalm die tegen de stroom inzwemt
Zolang jij met de stroom meegaat, zal de rivier je brengen waar hij je altijd heeft gebracht. Sta eens stil. En draai je besluit, keuze, standpunt letterlijk om. Wat zou er gebeuren als ik de andere keuze maak? Wat zou het me brengen, wat zou ik verliezen? En maak de balans op. Is je natuurlijke drijfrichting nog steeds de juiste en moet je je dus terugdraaien in je oorspronkelijke voorkeursrichting? Of is dit het moment om de zalm te zijn die tegen de stroom inzwemt, omdat de waanstroom van de dag je niet brengt waar je wilt zijn.
Tip 3: Kies een keer voor de, ogenschijnlijk, onbereikbare worst
Ga tegen je natuur in en laat je niet verleiden. Maar kies, al is het maar voor één project, actiepunt of besluit de midden of lange termijnwinst. Wees je bewust van wat het van jou vraagt als leider in deze keuze. En wees transparant voor wat het vraagt van de betrokken mensen. Makkelijker gezegd dan gedaan? Deze vragen helpen:
- Wat staat vast, of zet je bij deze vast?
- Wat heb jij te accepteren, te verdragen, te verduren?
- Wat vraagt het aan acceptatie van de betrokken partijen?
- Welke acties gaan er ondernomen worden?
- Wat ga jij doen om daarop te sturen?
En jij?
Wat is jouw reden om te vervallen in de waan van de dag? Heb ik je kunnen prikkelen om volgende keer eens met een andere bril op naar jouw keuze te kijken? En nu eens het enthousiasme en de goede voornemens vast te houden? Ik weet zeker dat je het kunt!
